The sheperd boy

Nasa ikatlong baitang ako nu’ng gawin namin ang stage play na “The sheperd boy who cried wolf”. Ito yung kwento nung isang batang pastol na para hindi mainip eh nagsisisigaw ng “Wolf! Wolf! Wolf!” at matataranta ang mga taga baryo para saklolohan sya. Cool diba?

There once was a shepherd boy who was bored
as he sat on the hillside watching the village sheep.
To amuse himself he took a great breath and sang out,
"Wolf! Wolf! The Wolf is chasing the sheep!"

Pinakabisado sa buong klase yung buong kwento ng dulang ito at pipili ang aming guro kung sino ang isasali sa palabas. Dahil hilig kong sumali sa mga extra curricular activities nu’ng bata ako, buong puso kong sinaulo ang dula. Binibigkas ko sya habang naglalampaso ng sahig, habang naglalaba ng lampin ng bagong silang kong kapatid, habang naghuhugas ng pinggan at habang nasa trono para lang matiyak na kabisado ko na nga buong piece.

Later, the boy sang out again,
"Wolf! Wolf! The wolf is chasing the sheep!"
To his naughty delight, he watched the villagers
run up the hill to help him drive the wolf away.

Dumating ang araw ng paghuhukom at isa-isa naming ni-recite ang kwento ng “The shepherd boy who cried wolf”. Labing-lima ang kailangan para sa cast ng dulang ito. At yehey naman dahil kasama ako sa casting! Asteeg!

Later, he saw a REAL wolf prowling about his flock.
Alarmed, he leaped to his feet and sang out
as loudly as he could, "Wolf! Wolf!"

Sa haba nang kinabisado ko, wala ni isa man lang sa mga salita ng “The shepherd boy who cried wolf” ang nasabi ko sa buong palabas. Labing-lima ang tauhan, 1 batang pastol, 9 na tao sa baryo, 1 asong gubat at 4 na tupa. Oo tama ka, isa nga akong tupa na walang ibang dialogue kundi “meee-mee-meee”. Pero infairness maganda ang costume namin, mabalahibo. 

We'll help you look for the lost sheep in the morning," he said,
putting his arm around the youth,
"Nobody believes a liar...even when he is telling the truth!"

Muling nanumbalik sa alaala ko ang dulang ito noong nakaraang linggo. Matapos kasi ang SONA ni PNoy ay napabalita namang isinugod sa hospital ang dating Pangulong Arroyo dahil sa stiff neck este “pinched nerve” pala. Kung minsan ‘pag nasanay na ang mga tao sa mga pagsisinungaling mo, mahirap na para sa kanila ang maniwala ulit. Mahirap na maibalik kapag tiwala na ang nawala.

Nalulungkot lang ako para kay GMA, na dahil sa mga ginawa nya noon, hirap na ang mga Pilipinong paniwalaan sya kahit pa buwis-buhay na ang eksena nya. Ito marahil ang kabayaran para sa mga taong mas pinili ang kalikuan kesa matuwid na daan. Ang aral ng “The shepherd boy who cried wolf” ay tumatak sa isip ko at talagang hindi ko malilimutan lalo na ang dialogue ko. (Hirap nun nakakatuyo ng lalamunan, try nyo!)

VOICE Lesson 3: Truth and Honesty

Mabuting asal ay sisikapin,
Pagiging totoo ay gagawin
Ginawa ako ng Diyos na katangi-tangi
Lahat ng nais Niya ay ikabubuti
Nasa Diyos lamang ang pag-asa
At ako ay kakasiyahan Niya!

(Ako na ang values teacher!)